Geduldig zitten we onze tijd uit op het vliegveld van Phu Quoc. Nadat in de afgelopen weken de vertrektijd van onze vlucht diverse keren door de maatschappij gewijzigd is, hebben we nu dan toch onze boardingpassen bemachtigd voor de – voor zover we nu weten – definitieve vertrektijd van 16.40 naar Ho Chi Minh City. Zoals vrijwel altijd zijn we ruim op tijd, om niet te zeggen te vroeg, op de luchthaven gearriveerd, want je weet maar nooit!

De afgelopen dagen hebben we genoten van het strand- en zwembadleven op Phu Quoc. Het leuke van deze bestemming is dat veel resorts aan het strand liggen en restaurants en barretjes hun tafeltjes en loungesetjes gewoon op het strand hebben gezet, zodat je op je blote voeten uit eten kunt gaan. De sfeer is relaxed, iedereen geniet van het warme zand tussen zijn tenen (behalve Roland, want die heeft een hekel aan zand aan z’n voeten) en een drankje met uitzicht op de ondergaande zon of, later op de avond, een kampvuur. Het deed ons een beetje denken aan Goa.

Gisteren hebben we nogmaals een fiets gehuurd, nu voor een halve dag (kosten in totaal 4 euro) en zijn we opnieuw naar Duong Dong gefietst om daar de dagelijkse markt te bezoeken. Het was weer een feest van verwondering! Talloze vissoorten en schaaldieren, vaak nog naar adem happend of scharrelend door de emmer als bewijs van de versheid van de waren, levende kippen of eenden die met een poot aan de tafel vastgebonden staan, allerlei onderdelen van varkens (een kop met huid en oren er nog aan, een gevilde kop waarvan de dode oogjes je aanstaren, poten) en allerlei prachtige groenten, kruiden en vers fruit. Hoewel wij over het algemeen redelijk gezond eten, is het soms toch gokken naar de naam van het frisse groen of de exotische vruchten.

Twee dagen eerder aten we al op de avondmarkt, een sfeervol gebeuren in 3 straten langs de rivier waar je bij restaurantjes vooral verse vis (die je eerst zelf mag gaan aanwijzen) kunt eten. Al het eten is heel goed van kwaliteit en zo smerig als de straten van de dagmarkt zijn, zo schoon en opgeruimd zijn de straten van de avondmarkt. Als toetje hebben we bij een kraampje een Thais fruitijsje laten maken. Dat wordt gedaan op een roestvrijstalen plaat die sterk gekoeld wordt. Je kiest dan het verse fruit dat je wilt hebben en dat wordt vervolgens, samen met een of twee andere ingrediënten, voor je neus op de metalen plaat met oorverdovend messengehak voor je fijngemalen, gemixt, uitgesmeerd en opgerold tot ijsrolletjes. Verser (en lekkerder!) kun je het niet hebben.

Na het bezoek aan de dagmarkt fietsten we naar Ong Lang Beach, een stuk ten noorden van Duong Dong. Na een verfrissend drankje peddelden we het hele stuk weer terug voor een welverdiende lunch in de stad. Aan onze training zal het dus volgende week niet liggen, want in totaal hebben we zeker zo’n 3 uur gefietst, geen sinecure op te lage fietsen en in zo’n 30 graden!

Stipt op de uiteindelijke tijd vertrekt onze vlucht naar Ho Chi Minh stad. We zijn klaar voor deel twee van ons avontuur: een paar dagen sightseeën in de city.